Biblioteka zlokalizowana została w Szynwałdzie, wsi Pogórza Karpackiego o typowym ulicowym układzie urbanistycznym. Dawne drewniane chaty z dwuspadowymi dachami zostały zmarginalizowane kosztem nowego budownictwa, które zdominowane zostało przez tzw. typowe domy katalogowe. Pejzaż uzupełniają nieliczne kilkukondygnacyjne budynki oraz szkoła, remiza strażacka i górujący nad nimi neogotycki kościół. Nowy budynek poprzez ideę archetypu wpisywał się w ten kontekst odnosząc się do oryginalnej architektury regionalnej, tworząc jej współczesną interpretację.

Ideą powstania biblioteki było oprócz samego udostępniania zbiorów stworzenie aktywnej placówki kulturalnej w której mogłyby odbywać się wydarzenia integrujące lokalną społeczność. Aby umożliwiać szerokie działanie społeczne budynek został strategicznie zlokalizowany przy budynkach szkoły podstawowej i gimnazjum oraz domu nauczyciela. Dzięki takiemu sąsiedztwu w obiekcie w czasie wolnym od zajęć pojawia się wiele uczniów.

Budynek znajduje się w miejscu w którym wcześniej było szkolne boisko i w którym od południa roztacza się pejzaż z widokiem na parafialny kościół. Poprzez cofnięcie bryły od głównej drogi utworzono duży plac wejściowy. Różnica wysokości terenu stała się inspiracją dla wyniesienia budynku na niewielkim wzgórzu. Dopasowanie do terenu sprawiło, że projektanci zdecydowali się przełamać archetypiczną formę. Jednocześnie w sposób naturalny odznaczyło to strefę wejściową. Dzięki tarasowemu ukształtowaniu terenu w sposób naturalny uzyskano z zewnątrz łatwy dostęp do obu kondygnacji. Mocno przeszklony parter otwiera się na nieregularny plac z licznymi miejscami do siedzenia.

Fasady bryły mają kompozycję horyzontalną, dolny pas jest wykończony drewnianymi lamelami, miejscami przerwanymi na przeszklenia, środek jest tynkowany biały, a górę wieńczy blacha aluminiowa w kolorze grafitowym – dach budynku. Pasy odpowiadają podziałom kondygnacji. Interesującym i oryginalnym rozwiązaniem jest przesunięcie bryły drewnianej względem białej.

Parter – w swoim obrysie –  jest wielokrotnie łamany, w niektórych miejscach wychodzi poza obrys piętra, a w innym cofa się. W elewacji zachodniej pojawia się dodatkowe załamanie krzywizny fasady, nawiązując do zmian wysokości w terenie. W parterze w miejscu przełamania i zarazem wejścia wprowadzono szerokie przeszklenie.

Hol jest zaprojektowany na przestrzał i prowadzi do kameralnego zielonego skweru na tyłach obiektu, a także rozdziela bryłę na dwie części. W pierwszej jest wysoka sala wielofunkcyjna z zapleczem scenicznym, a także niewielką galerią techniczną na piętrze.

W drugiej części jest otwarta przestrzeń biblioteczna. Zajmuje ona parter i piętro, połączone wachlarzowymi schodami. Część biblioteczna to szereg przenikających się przestrzeni poszczególnych funkcji: wypożyczalni książek, czytelni czasopism, enklawy przeznaczonej dla dzieci, czytelni multimedialnej oraz oddzielnych pomieszczeń czytelni tradycyjnej i pracowni komputerowej.

Od strony estetycznej projektanci starali się uzyskać wrażenie przestrzeni przyjaznej i swobodnej. Biel ścian i sufitów przełamywana została kolorami. Te pojawiają się zarówno na płaszczyznach sufitów, jak w konstrukcji, czy meblach.