Budynek Centrum Biblioteczno-Kulturalnego Fama zlokalizowany został na niewielkiej działce w Psim Polu, peryferyjnej dzielnicy Wrocławia. Obiekt zajął miejsce kina, którego budynek został zburzony, ale dla sentymentu po nim pozostawił swoją nazwę Fama i oryginalny neon. Była to pierwsza nowoczesna placówka kultury w północno-wschodnim rejonie miasta, co wprost przekłada się na dużą popularność miejsca.

Surowość, prostota – to architektoniczny zamysł i kierunek, w jakich rozwijał się projekt. Swą formę czerpie z modernizmu. Nie stara się wzorować na pobliskich obiektach, nie próbuje ich naśladować. Styl modernistyczny wśród tak zróżnicowanej kształtem, formą i kubaturą zabudowy wydaje się najodpowiedniejszy. Prosta, surowa, jasna bryła uspokaja i porządkuje przestrzeń. – możemy przeczytać w opisie ideowym projektantów ENONE.

Budynek kontynuuje historyczną pierzeję zabudowy przy ul. Krzywoustego, która na zakręcie ulicy zostaje przerwana, odsłaniając narożną część bryły, a jednocześnie wraz z obiektem vis a vis tworzy niewielki plac publiczny. Jest to również przejście na podwórze budynku ze skwerem, który sąsiaduje z zespołem szkolnym oraz blokami mieszkalnymi. Te dwie strony obiektu mają również inny charakter przestrzenny. Strona miejska wpisuje się w charakter pierzei, a tylna posiada układ tarasowy.

W efekcie cała kompozycja zachowuje skalę istniejącej zabudowy, ale także otwiera się w stronę ogrodową poprzez tarasowy układ. Spójność bryły podkreśla użycie betonowych płyt, jako okładziny. Jednocześnie poszczególne płyty miejscami odróżniają się tonacją i fakturą. Budynek sprawia monolityczne wrażenie, a wielkoformatowe przeszklenia pojawiają się w kilku miejscach i kadrują najciekawsze widoki otoczenia – kościół, dachy domów, zieleń.

Główne wejście podkreślone jest wysoką i głęboką wnęką w elewacji od strony placu.

Pod względem funkcjonalnym budynek dzieli się na hol wejściowy oraz bibliotekę, które zajmują parter i piętra, przeznaczone strefie kultury. Główna sala widowiskowa jest wysoka na dwa poziomy i wraz z foyer oraz zapleczami zajmuje całe pierwsze piętro. Na ostatniej kondygnacji są pokoje biurowe i dwie przestrzenie warsztatowe, jedna z dostępem do tarasu.

Beton widoczny na zewnątrz jest również obecny we wnętrzach w postaci surowej ekspozycji konstrukcji budynku i technicznych posadzkach. Industrialna estetyka towarzyszy obu funkcjom obiektu, ale projekt czytelni wyróżnia się wyrazistym konceptem kolorystycznym. We wnętrzu wprowadzona została żółta wstęga wykonana z płyty meblowej, która jest zmienna w swojej ciągłości stając się ladą, blatem lub siedziskiem.

Mocny kolor przełamuje szaro-grafitową tonację całej przestrzeni. Dzięki panoramicznemu przeszkleniu jest też wyrazistym akcentem wnętrza, zapraszającym przechodniów do środka.