Projekt stanowi rozbudowę istniejącej modernistycznej szkoły Sant Sadurní d’Anoia, mając na celu stworzenie obiektu łączącego funkcje nowoczesnego centrum kultury, biblioteki miejskiej i archiwum.

Zabytkowy budynek odpowiada typowej dla szkół typologii w formie litery U. Projekt zakładał wykorzystanie zarówno istniejącej kubatury, jak również wprowadzenie nowej, zamykając działkę po jej obwodzie i wykorzystując dziedziniec, jako duże atrium.

Głównym założeniem projektu było zachowanie istniejących fasad historycznego budynku oraz utrzymanie wejścia do budynku, jako głównego również po rozbudowie. Ze względu na nachylenie terenu architekci zdecydowali się wprowadzić duży kamienny fundament, który stanowić ma bazę dla połączenia starej i nowej struktury, tworząc spójną estetykę kompozycji i jednocześnie stanowiąc wygrodzenie ze względów bezpieczeństwa.

Budynek od zewnątrz sprawia wrażenie zamkniętego i formalnie ciężkiego, ale fasady od strony dziedzińca są w przeważającej ilości przeszklone.

Nowo wprowadzone kubatury z założenia są kontrastem dla w większym stopniu dekoracyjnego charakteru fasady istniejącego budynku. Są oparte o prostą i silną geometrię, nawiązując do historycznego budynku poprzez odniesienia do rytmu i kompozycji jego elewacji.

Wprowadzona w dziedziniec niewielka bryła mieści komunikację pionową, która łączy trzy kondygnacje. Biblioteka w swoim głównym programie zajmuje dwa górne piętra, czytelnia łączy się z przestrzenią sali wielofunkcyjnej i wydzielonych pomieszczeń pracy, które mogą być używane również poza godzinami otwarcia biblioteki.

Szerokie przeszklenia otwierają przestrzeń na zewnątrz, jak i do dziedzińca. Nowy obiekt mieści główną część czytelni i został wykonany tak, aby w jak największym stopniu pozostawał przestrzenią otwartą. Fasady mają mobilny charakter, umożliwiając odsłanianie i zasłanianie wnętrza.

Architekci zwracali uwagę na korzystanie z rozwiązań, które umożliwią lepsze funkcjonowanie obiektu w jego tzw. cyklu życia, sięgając po współczesną interpretację tradycyjnych rozwiązań budowlanych, które dotyczą konstrukcji dachu i ścian, biorąc pod uwagę ich wentylację. Fasada ma charakter przewiewny, a przeszklenia chronią różnego typu żaluzje. Wykorzystane przy realizacji, w konstrukcji i w wykończeniu materiały często były wykonywane z wykorzystaniem materiałów wtórnych i o ograniczonym wpływie na środowisko, które można w przyszłości również oddać do odzysku.