Biblioteka stanowi część istniejącego kompleksu zabudowy dawnej kopalni węgla kamiennego Pijacal w regionie Labin i jest jednym z etapów wprowadzania nowej funkcji kulturalnej do porzuconych obiektów przemysłowych. Przebudowa obszaru była efektem konkursu, którego celem było uzyskanie nowej, wartościowej przestrzeni publicznej skupionej wokół różnych form kultury. Obok biblioteki powstaną muzeum, centrum multimedialne. Punktem wyjścia dla całej koncepcji była dominująca w obszarze monumentalna platforma, która umożliwiała dostęp do kopani.

Biblioteka zlokalizowana została w jednym z budynków fabrycznych tzw. Marmurowej Hali w której w dawnych czasach mieściła się administracja. Architektom zależało, aby zachować estetykę i surowy charakter obiektu, pozostawiając niektóre elementy, jako dekoracyjne, a części nadając nową funkcję lub znaczenie. Przede wszystkim postanowiono pozostawić fragmenty marmurowych ścian, płytek wykończeniowych, czy nieużytkowanych instalacji. Pozostawione płytki widoczne są np. w toaletach, potraktowane jak ornament na tle ciemnych ścian. Odnowiono również szklany sufit głównej sali.

Wejście do biblioteki stanowi przestronny hol – strefa wspólna która rozdziela funkcje, umożliwiając dostęp zarówno do czytelni, jak i do pomieszczeń usługowych, centrum internetowego, sali wykładowej i klatki schodowej.

Hol na pierwszy rzut oka wydaje się na pozbawiony ingerencji architektów. Projektantom zależało jednak, aby pozostawić ducha historii i zarazem uzyskać mroczny, industrialny klimat w pomieszczeniu. Dominującym kolorem są odcienie czerni i głębokiej zieleni, ale również naturalna patyna stali. Elementy stalowe widoczne są w różnych materiałach wykończeniowych, pełnych i perforowanych, Estetyki nawiązującej do szybów kopalnianych dopełnia industrialne w charakterze oświetlenie. Przeciwwagą dla mrocznego, przemysłowego charakteru holu jest sala czytelni, gdzie zdecydowano się wprowadzić jasne materiały. Nowe ścianki i meble są przeważnie białe i sprawiają wrażenie lekkości wykorzystując materiały takie, jak szkło, aluminium lub stal. Część materiałów wykończeniowych jest perforowana, aby nadać im więcej transparentności.

Czytelnia posiada tradycyjny układ aranżacji z równo rozstawionymi rzędami z regałami na książki i stanowiskami do nauki. Jednocześnie część z mebli wstawiona została w istniejące betonowe wnęki pomieszczenia. Duża ilość białych powierzchni, perforowane materiały i odpowiednia aranżacja pozwoliły na uzyskanie wnętrza, które mimo możliwości doświetlenia jedynie poprzez światło górne kest jasne i przyjazne użytkownikowi. Architekci wprowadzili nową posadzkę, a także wykorzystali różne poziomy pomieszczeń urozmaicając i w sposób naturalnych wydzielając strefy czytelnika, oddzielając np. dzieci, czy miejsca pracy cichej. Podłoga jest tutaj trójwymiarową konstrukcją, rodzajem stalowej skrzyni, która również podkreśla techniczny aspekt jej przeznaczenia. – tłumaczą projektanci.