The Hive to innowacyjny, budynek hybrydowy, który stał się domem dla kilku funkcji: Rady Hrabstwa Worcestershire, biblioteki publicznej miasta Worcester, biblioteki akademickiej Uniwersytetu Worcester, biura aktu Worcestershire, archiwum hrabstwa i Służby Archeologicznej Worcestershire. 

Dla architektów ważne było stworzenie nie tylko nowoczesnego obiektu wygodnego funkcjonalnie dla każdej instytucji, ale także zrealizowanego w duchu zrównoważonego rozwoju. Wyrażony on został w wielu elementach i rozwiązaniach, również estetycznych koncepcji. Zarówno inwestora, jak i projektanta interesowały nie tylko spopularyzowane rozwiązania, ale także innowacyjne podejście. 

Budynek zlokalizowany został w tzw. nowej części miasta, w pobliżu rzeki Severn, stając się łącznikiem pomiędzy historycznym centrum, a kampusem Castle Street University. Największą uwagę zwracają forma i okładzina obiektu – złota blacha ze stopu miedzi. 

Przestrzeń przylegająca do budynku została przeznaczona na plac publiczny i rozległy ogród, którego roślinność została dobrana, tak, aby zapewnić bioróżnorodność i wykorzystać lokalne gatunki. Miała w większy stopniu sprawiać wrażenie siedliska dzikiej przyrody, zamkniętego we współczesnych, geometrycznych formach. 

Budynek posiada rzeźbiarską oryginalną formę, która składa się z wystających stożkowych brył. Ta charakterystyczna geometryczna kompozycja związana była z uwzględnieniem oczekiwań integracji różnych potrzeb społecznych, stąd nawiązanie do formy latarni, jako symbolu punktu orientacyjnego miasta. Forma miała podkreślać swój publiczny charakter i dostępność dla wszystkich chętnych.

W interpretacji projektantów jednocześnie poprzez swój kontur nawiązuje do falującego grzbietu regionalnych wzgórz Malverns, jak i zabytkowych form pieców ceramicznych Royal Worcester. Wystające stożki nie są jedynie dodatkiem estetycznym, od strony technicznej odpowiadają za naturalną wentylację, a dzięki świetlikom na szczycie umożliwiają dostęp promieni słonecznych do głębiej zlokalizowanych fragmentów aranżacji. 

Wnętrza zostały zrealizowane w oparciu o styl skandynawski w jasnej tonacji i dodatkowe ocieplone przez akcenty kolorystyczne, które odnoszą się do lokalnej kolorystyki. Architektom zależało, aby wszystkie przeznaczone na pobyt ludzi pomieszczenia miały odpowiedni dostęp zarówno do światła dziennego, jak i atrakcyjny widok. 

Parter budynku w części otwartej na plac i przylegający ogród oddany został funkcji bibliotecznej z działem dla młodzieży.  Zamknięte pomieszczenia zajmuje sektor archeologii, a centralną część rzutu zespół pomieszczeń magazynowych. Pierwsze piętro jest już w większym stopniu otwarte i stanowi w charakterze ideę piano nobile, stając się poziomem reprezentacyjnym ze strefą wielofunkcyjną przy wejściu, recepcją, salą seminaryjną i czytelnią dziecięcą. Ten poziom dzięki schodom i rampom oraz zdefiniowanemu placowi stanowi główną część publiczną w budynku. Drugi poziom oddany został strefie historycznej z podziałem na przestrzeń typu open space i wydzielone gabinety.

Główna czytelnia zlokalizowana została na trzecim piętrze w charakterze całkowicie otwartej przestrzeni stanowiąc wzorcowy przykład swobodnej aranżacji z różnorodnym układem regałów, stanowisk do czytania, pracy i miejsc spotkań. Jest to kompozycja przestrzeni, która zapewnia z jednej strony możliwość nauki w grupie, czytania samotnego, jak i szeroko pojętej integracji. Ta ostatnia kondygnacja eksponuje negatyw wspomnianego rzeźbiarskiego dachu z formami stożków, które stają się wieżami wentylacyjnymi i doświetlającymi jednocześnie. Wydzielona strefa ciszy została wykonana w ciekawy sposób – jest odcięta od głównego poziomu i znajduje się w zawieszonej pod dachem bryle, zamykając się w jednym ze stożków i zyskując dostęp do światła poprzez jego świetlik. 

Architekci dużą uwagę podczas przygotowywania projektu przywiązywali do rozwiązań technicznych, które ograniczą zużycie energii. Alternatywnym źródłem pozyskiwania energii dla systemu grzewczego były lokalne źródła biomasy. Bliskość rzeki umożliwiła jej wykorzystanie dla wspomagania systemu klimatyzacji, usprawniając procesy chłodzenia. W efekcie w okresach zimowych zapewniona została odpowiednia temperatura wewnątrz, a w chłodniejszych jest ona obniżona, właśnie dzięki wykorzystaniu wody z rzeki.

Konstrukcja i lokalizacja budynku zostały wybrane i zrealizowane tak, aby maksymalnie wykorzystać naturalne zasoby terenu. Konstrukcja betonowa została ograniczona do minimum. Konstrukcja dachu z jego stożkowatymi elementami została zrealizowana z litego drewna klejonego warstwowo, generując oszczędności ponad 2000 ton CO2 w porównaniu do popularniejszej technologii betonowej. Okładzina elewacji została wykonana ze stopu miedzi. Sięgnięto również po proste, ale efektywne rozwiązania takie, jak odsłonięcie betonowych stropów, utrzymując masę termiczną budynku. Wiele materiałów i instalacji wewnątrz jest eksponowanych. 

Dla architektów nie bez znaczenia był również aspekt edukacyjny inwestycji. Inwestorowi również zależało, aby obiekt oferował dostęp do usług publicznych i zarazem promował równowagę pomiędzy potrzebami społecznymi, a aspektami środowiskowymi. Inwestycja przystąpiła do systemu oceny BREEAM i uzyskała najwyższy możliwy do osiągnięcia poziom Outstanding. Grupa obiektów z tak wysokim wynikiem wciąż jest bardzo elitarna. Inwestycja potwierdziła swój ekologiczny status Energy Performance Certificate na poziomie A. 

Certyfikacja zakłada stały monitoring pod kątem zużycia energii i wg danych, które dostarczali architekci poziom zużycia energii po 7 latach od oddania do użytku był w granicy 50 kWh na m2 na rok, co jest ok. połową założonego zużycia na etapie projektu. Efektywność budynku jest więc znakomita, co czyni go bardzo wydajnym. Sukcesem okazała się również jego wartość edukacyjna – zarejestrowało się ponad 18 000 osób, a wzrost wypożyczeni wzrósł o 10%.  

Tak, jak w wielu przypadkach budownictwa zrównoważonego projektantom zależało nie tylko na spełnieniu wymogów, wynikających z aktualnych warunków technicznych i przepisów, ale myśląc o przyszłości, odnosili się do przygotowanej przez stowarzyszenie UK-CIP agendy dotyczącej zmian klimatycznych.

UK-CIP od 1997 r. namawia i wspiera inwestorów i projektantów w aktywnej dyskusji na temat adaptacji powstających budynków do zmian klimatycznych, które dzieją się teraz i które w jeszcze większym stopniu dziać się będą w przyszłości. Wsparcie obejmuje przede wszystkim specjalistyczne informacje, wymianę doświadczeń i wiedzy, ale również stowarzyszenie oferuje narzędzia i strategie pozwalające usprawnić proces inwestycyjny. Projekt The Hive obejmuje tego typu strategię, spełniając już teraz warunki na rok 2050. 

Obiekt zdobył kilkanaście wyróżnień i nagród. W 2013 r. został doceniony przez RIBA dwoma wyróżnieniami National Award i Regional Sustainability Award. Otrzymał nagrody związane ze zrównoważonym rozwojem, BCI Award: Sustainability, Building Awards: Sustainability Project of the Year 2013 oraz te dotyczące funkcji bibliotecznej SCONUL Library Design Award w 2016 r. i społecznej Guardian University Award i Civic Trust Award w 2013 r.