Przestrzeń biblioteki jest częścią nowego centrum kultury i sztuki w mieście Aalter. Wcześniej instytucje funkcjonowały oddzielnie. Gmina zdecydowała się, aby je połączyć w ramach jednej powierzchni wykorzystując czterokondygnacyjny budynek usługowo – mieszkalny i przeznaczając centrum ArtA’A dwa poziomy piwnic, parter budynku, piętro, a trzy kondygnacje najwyższe oddając mieszkaniom socjalnym. Była to jednocześnie przestrzeń w której nie zakładano funkcji kulturalnej, a więc stwarzając duże trudności w jej adaptacji.

W momencie przygotowywania koncepcji budynek był w trakcie realizacji, co pozwoliło na bieżąco wnieść poprawki przez architektów z pracowni BASIL ARCHITECTURE. Biorąc pod uwagę funkcję sale akademii sztuki i nauk plastycznych zaprojektowane na piętrze, które oferowało najbardziej tradycyjne doświetlenie światłem naturalnym.

Audytorium zrealizowano w podziemiu obejmując dwie kondygnacje.  Przez wzgląd na akustykę pomieszczenia przynależne szkole muzycznej zorganizowano w ramach kondygnacji -1 oraz części parteru. Pozostała powierzchnia parteru została przeznaczona bibliotece. Mimo wszystko architektom zależało, aby ciemne strefy i piwnice posiadały dostęp do światła, co możliwe było chociaż pośrednio poprzez wprowadzenie przeszklonych ścian działowych oraz okien w niewielkim dziedzińcu budynku, który został zagłębiony względem poziomu parteru.

Rangę dziedzińca podkreślają monumentalne, rozszerzające się schody łączące te dwa poziomy. Atrakcyjność tego rozwiązania uzupełnia wykończenie wnęk okiennych, w których przewidziano miejsca do siedzenia z widokiem na patio. W okresie letnim może jest również wykorzystanie tej przestrzeni na kameralne koncerty z siedziskami na schodach.

Biblioteka posiada główną strefę wejściową z poziomu parteru w której widoczne są spiralne schody prowadzące na piętro. Głęboka przestrzeń czytelni jest duża i otwarta zorganizowana wokół dziedzińca, jednocześnie zróżnicowana poprzez zmiany aranżacji mebli.

Układ regałów otwiera i zamyka fragmenty przestrzeni, tworząc zarówno miejsca integracyjne, jak i bardziej kameralne i umożliwiając pracę cichą. Na kondygnacji -1 znalazła się duża powierzchnia przeznaczona dla dzieci, która połączona jest z parterem zjeżdżalnią, co ma być zachętą do zabawy, zakładając, że współczesna biblioteka nie musi być tzw. świątynią ciszy.

Szereg wycięć w stropach oraz przeszkleń oprócz dostarczenia światła pozwala mimo odseparowania od siebie funkcji móc uzyskać wizualne ich połączenie i obserwowania co dzieje się na poszczególnych poziomach. Podobne założenie mają sale akademii sztuki i szkoły muzycznej oraz audytorium, które chociaż wydzielone są związane wizualnie z komunikacją w budynku, aby podkreślać ideę integracji.

Projektanci mieli ograniczoną możliwość ingerencji w wizualną stronę elewacji, ale udało im się wprowadzić wstawki z mosiądzu w strukturze fasady, które widoczne są w obszarze parteru, ale przede wszystkim przy wykończeniu ścian patio. Było to symboliczne nawiązanie do instrumentów muzycznych, które najczęściej wykonane są z tego stopu. Mosiądz pojawia się w elementach wystroju wnętrz, klamkach, balustradach, akcentach kolorystycznych.

Surowa struktura betonu konstrukcji słupowej budynku była dla projektantów inspiracją dla brutalistycznej estetyki wnętrz. W efekcie zarówno ściany, posadzki, jak i stropy eksponują betonową fakturę, która jest zarówno surowa, jak i polerowana. W kontynuacji koncepcji szarości pomalowano większość płaszczyzn, co miało być bazą dla realizacji akcentów kolorystycznych. Hol wejściowy przyciąga uwagę ścianą wykończoną naturalnym kamieniem i wykończeniem otworu okiennego mosiądzem.

Konsekwencja w stosowaniu koloru widoczna jest od wejścia, przede wszystkim w wyglądzie części bibliotecznej. Dominuje tam kolor żółty, który pokrywa meble, fragmenty wykończenia posadzek i ścian. Pomieszczenia sanitarne są pomalowane całkowicie na niebiesko, a czerwony pojawia się w strefach i elementach związanych z ogniem. Punkty informacyjne, meble we foyer oraz drzwi do pomieszczeń ogólnodostępnych są zielone.