Nowa centralna biblioteka miejska we Frankfurcie to przebudowa siedziby Kasy Oszczędności z lat 50. XX wieku. W ówczesnym czasie budynek był oceniany, jako jeden z najnowocześniejszych w kraju, a także powszechnie chwalony za estetykę fasady. Nowy projekt zachował przede wszystkim jej historyczny charakter, przebudował jedynie fragment fasady w parterze, a także wykorzystał pierwotną konstrukcję, która pozwalała na elastyczne podejście do organizacji przestrzeni wewnętrznej. Ta została gruntowanie zmieniona i nadała obiektowi zupełnie innej, współczesnej tożsamości. 

Podstawowym celem działania architektów było ożywienie rejonu miasta i nadanie mu większego kulturalnego znaczenia. W efekcie powstał nowy dziedziniec, połączony z poziomem parteru biblioteki. Koncepcja uwzględniała w zagospodarowaniu pochodzącą z 1967 roku fontannę Tugendbrunnen, która została w to miejsce przeniesiona ze szpitala Heiliggeistspital przy Saalgasse. Wokół rzeźby zlokalizowana jest mała architektura, a także ogródki kawiarni. 

W odniesieniu do zachowania historycznego stylu strefy zewnętrznej wnętrze jest radykalnie inne – nowoczesne i awangardowe. Projektanci zrealizowali przestrzeń z wykorzystaniem bieli i akcentów kolorystycznego, a także sięgając po stal i szkło. Program funkcjonalny biblioteki skupiony jest wokół centralnego wysokiego na trzy kondygnacje atrium. W efekcie wszystkie poziomy, niezależnie od swojej funkcji otwarte są na hol. 

Architektom zależało, aby taka przestrzenna strefa wejściowa mogła być również wykorzystywana, jako arena wydarzeń kulturalnych i artystycznych. Ze względu na wielkość kubatury w stropodachu nad atrium wprowadzone zostały świetliki, które dostarczają światło, a dodatkowo zwracają uwagę intensywnymi kolorami wykończenia wnęk. 

Dominantą atrium jest obła, rzeźbiarska forma, która skrywa w sobie windę. Wprowadzenie kolorowych akcentów było dla projektantów elementem strategii projektowej. Kontrastowe barwy miały podkreślać istotne z punktu widzenia funkcjonalnego podziały przestrzeni. Dominującym kolorem jest czerwony, który nawiązuje do barw miasta i towarzyszy użytkownikowi biblioteki na każdym kroku – od wspomnianej wieży poprzez posadzki w części komunikacji czytelni. Wykończenie wewnętrznych powierzchni wieży ma kolor pomarańczowy, który ma budzić skojarzenia z odpoczynkiem. Obok windy wzdłuż jej ścian zaprojektowane zostały ławki, oferując kameralne miejsce do czytania, a dzięki otworom również widok na całą przestrzeń. Kolorem żółtym oznaczono miejsca informacji, ułatwiając orientację w budynku. Biel niekiedy przełamywana jest szarymi i srebrnymi wstawkami. 

Istniejący budynek w podziemiu posiadał skarbiec. Architekci zachowując oryginalną stylistykę drzwi, pomieszczenie zmienili w salę szkoleniową. W strefie piwnicy wprowadzono również dużą strefę multimedialną. Na dwóch ostatnich kondygnacjach znajdują się pomieszczenia biurowe przynależne Centralnej Bibliotece Miejskiej. Ponadto do budynku wprowadziły się Wydział Partycypacji Społecznej i Wydział Spraw Kobiecych – pomieszczenia zgrupowane wokół wewnętrznego dziedzińca, który znajduje się ponad dachem hali.