Nowy budynek biblioteki został zrealizowany w miejscu istniejącego, po jego wyburzeniu. Pochodzący z lat 80. obiekt był za mały, ale równocześnie nie nadawał się do przebudowy. Nową budowę uznano za rozwiązanie prostsze, a przy tym ekonomiczniejsze i bardziej przyjazne dla środowiska. Miastu zależało również na bibliotece, której funkcjonalność byłaby elastyczna, biorąc pod uwagę szybko zmieniające się potrzeby społeczeństwa. W efekcie zaprojektowana została zupełnie nowa bryła o podwojonej kubaturze.

Budynek jest zlokalizowany na dużej działce, którą współdzieli z kościołem i budynkiem plebanii. Pomiędzy obiektami zagospodarowana została przestrzeń publiczne. Wokół biblioteki zasadzonych zostało wiele nowych drzew, które zapewniają użytkownikom kameralny nastrój. Nowa bryła ma geometryczną, prostą formę i zróżnicowana jest wysokościowo. Fasady są tynkowane w kolorach białym i szarym.

Charakterystycznym elementem wnętrza jest przecinające całą bryłę wysokie na dwie kondygnacje foyer, które w idei projektantów miało kojarzyć się z miejską ulicą – posiadają równoważne wejścia na jego końcach. Jest to przestrzeń o szerokim działaniu. Można w niej organizować wystawy, spotkania, prezentacji, czy po prostu spędzać czas. Z tej przestrzeni można przejść do rozległej otwartej przestrzeni przeznaczonej czytelni lub vis a vis do wydzielonych pomieszczeń obsługowo-sanitarnych oraz dwóch sal wielofunkcyjnych. Pomiędzy nimi a foyer zaprojektowane zostały ruchome ściany, które pozwalają wymknąć powierzchnię lub zintegrować ją z holem.

Czytelnia obok otwartej powierzchni ma także wykusze, które są intymnymi miejscami do nauki. południowej części parteru znajduje się strefa dla dzieci z dedykowanymi im meblami, książkami i komputerami, a także tzw. kącik do opowiadania historii. Wprowadzone zostało również niewielkie piętro, gdzie znajduje się tzw. sala pamięci oraz strefa pracowników: biura, pomieszczenia socjalne i spotkań.

Charakter przestrzeni podkreślony jest przez użyte materiały wykończeniowe. Dominuje w nich beton architektoniczny i drewno. Okładziny drewniane kryją w sobie funkcje prywatne, a beton i tynk towarzyszą strefom publicznym. Przestrzenie doświetlone są nie tylko oknami, ale również świetlikami dachowymi.