Nowa biblioteka w dzielnicy Nordvest w Kopenhadze to efekt przebudowy i rozbudowy istniejącego obiektu kultury o przestrzeń biblioteczną i salę koncertową, tworząc nowoczesne centrum społeczne. Biorąc pod uwagę złożoność programu funkcjonalnego oraz oczekiwanie, aby obiekt przyciągnął nowych użytkowników punktem wyjścia dla projektantów była idea otwartego, dostępnego budynku, oferującego różnorodne przestrzenie dla wszystkich grup użytkowników.

Północno-zachodnia część Kopenhagi znajduje się pomiędzy tętniącą życiem i różnorodną dzielnicą miejską Nørrebro a podmiejskimi dzielnicami na obrzeżach miasta. Biblioteka stanowi pomost pomiędzy tymi dwoma obszarami, podkreśla tożsamość miejsca i stanowi nowy punkt orientacyjny odcinając się od sąsiadujących budynków połyskującą, złotą elewacją.

Istniejące centrum kultury zajmowało dwa budynki: jeden o tradycyjnej dla miasta formie długiego, wysokiego na 4 kondygnacje bloku, drugi mniejszy zlokalizowany prostopadle względem pierwszego. Ślady intensywnej eksploatacji widoczne były w fasadach. Projektanci zakładali wprowadzenie nowej bryły w dziedzińcu pomiędzy obiektami centrum, a innymi budynkami w taki sposób, aby pozostawić część działki dla przestrzeni publicznej, a nową kubaturę połączyć z bryłą istniejącą, nadając jej wyrazistą formę.

W efekcie rozbudowa styka się z pierwotnym budynkiem w taki sposób, że fragment jego fasady staje się jedną z wewnętrznych ścian przestronnego holu budynku. Dzięki temu powstaje wizualny dialog pomiędzy starą i nową częścią. Architekci na tym fragmencie przebudowali stary budynek, zachowując jego zasadniczą estetykę, ale wzbogacając ją o nowe elementy, takie jak grafiki murali odnoszące się do czytelniczej tematyki. Od strony funkcjonalnej jest to w opinii twórców przestrzeń przypominająca miejską uliczkę, umożliwiająca kontakty międzyludzkie, mogąca tętnić życiem przez całą dobę, niezależnie od działania biblioteki. W kilku miejscach kładki pozwalają przechodzić pomiędzy przestrzeniami obu budynków.

Projektanci zdecydowali się, aby zamiast dużego placu przed budynkiem stworzyć kompozycję mniejszych przestrzeni, które wydzielone zostały rabatami z zielenią. Wykorzystali również różnice w wysokości terenu, aby wprowadzić kompozycje schodów, które jednocześnie stały się atrakcyjne z punktu widzenia socjalnego. Charakterystycznym elementem zagospodarowania jest plac z symbolem róży wiatrów.

Rozczłonkowana forma rozbudowy nawiązuje do stosu książek ułożonych na sobie. Tak, jak rozmiar i zawartość woluminów są różne, tak i nasunięte na siebie bryły przeszklone i pełne tworzą wspólną kompozycję, dotycząc innych aspektów struktury budynku. Architektom zależało, aby rozbudowa programu kulturalnego mieszała się z czytelniami, co pozwala zintegrować obie funkcje. Zostały one rozłożone w pierwszych trzech kondygnacjach obiektu.

Zasadnicze funkcje budynku, które wymagają wydzielenia zostały umieszczone w pełnych bryłach, które jednocześnie posiadają wielkoformatowe okna – zapewniające dostęp światła i kadrujące widoki na miasto. Pomiędzy pełnymi bryłami są przeszklenia, odsłaniające ruch wewnątrz obiektu – w tych miejscach zaprojektowane zostały przestrzenie otwarte, elastyczne w użytkowaniu.

Strefa wejściowa integruje stary budynek z nowym i obejmuje foyer, kawiarnię oraz strefę dla dzieci –w osobnej bryle. Przestrzeń dla dzieci została przygotowana indywidualnie, jako wydzielone pomieszczenie z autorskim podejściem do jej struktury wewnętrznej – opartej o moduły, które kryją książki i jednocześnie można po nich chodzić. Na pierwszym piętrze w pierwotnej bryle zlokalizowano strefę administracji, a  w nowej czytelnie dla młodzieży. Drugie piętro to zintegrowana ze sobą przestrzeń dla dorosłych mieszcząca czytelnie, salę warsztatową i pokoje spotkań. Sale warsztatowe i wielofunkcyjne wprowadzono również w poddaszu istniejącego centrum.

Ostatnia bryła rozbudowy jest znacznie wyższa i przełamuje ortogonalny charakter kompozycji, zachowując jednocześnie spójną dla całości okładzinę. Znajduje się w niej sala koncertowa w charakterze otwartej przestrzeni wielofunkcyjnej z zapleczami. Jest to także atrakcyjne miejsce widokowe. W kontraście dla okolicznej zabudowy wprowadzona została złota okładzina z blachy perforowanej z charakterystycznym przeplatanym wzorem. Okładzina pokrywa zarówno ściany, jak i podsufitki brył. Stropodachy są zielone.