Miasto Lisses leży 30 kilometrów od Paryża w strefie powstałej w efekcie ekspansji podmiejskiej, która nastąpiła wokół stolicy Francji w latach 70. Nowy obiekt miał zastąpić istniejące w tej lokalizacji centrum kulturalno-administracyjne, wprowadzając współczesną strukturę łącząca funkcje biblioteki i domu kultury. Stary budynek nie spełniał udanie swojej funkcji, a przy tym był wielokrotnie dewastowany. 

Wyzwaniem dla projektantów było współdzielenie lokalizacji z obszernym parkingiem. Zmiany w zagospodarowaniu pozwoliły wytworzyć plac przed wejściem do budynku oraz alejki z rabatami kwiatowymi, które stanowią bufor dla parkingu. Wpisanie się w kontekst istniejącej zabudowy oraz infrastruktury przełożyło się na nietypowy trapezowy kształt rzutu. Aby obiekt był łatwo dostępny i czytelny w swojej strukturze projektanci zdecydowali się cały program zrealizować na jednym poziomie, wykorzystując potencjał szerokości działki.

Stary budynek centrum kultury został wyburzony nie tylko na skutek braku aktualności jego przestrzeni, ale też ze względu na zniszczenia – efekt wandalizmu. Architektom zależało, aby sytuacja się nie powtórzyła, a swoje działania oparli o działania na polu doboru materiałów wykończeniowych. Budynek ma podwójną fasadę. Główna przegroda to ściany betonowe. Zastosowano również wytrzymałą ślusarkę okienną, stalowe drzwi oraz wzmocnione szkło. Powłokę budynku stanowią ocynkowane panele z siatki stalowej. Wieczorem, dzięki montażu za nimi opraw oświetleniowych obiekt rozświetla się i staje się punktem orientacyjnym dla całego obszaru. 

Mimo funkcjonowania w budynku dwóch osobnych instytucji Biblioteki Coelette i Centrum Kultury Jean Cocteau architektom zależało na stworzeniu spójnej koncepcji, która integrowałaby pomieszczenia przynależne każdej z nich, umożliwiając wzajemne korzystanie. Cała przestrzeń budynku ma charakter otwarty płynnie łącząc strefę foyer z czytelnią. Poszczególne funkcje, które wymagały wydzielenia zostały zamknięte w osobnych łatwych w identyfikacji bryłach. Są sala audytoryjna i strefa administracji centrum kultury, sala wielofunkcyjna, toalety, pomieszczenia obsługi biblioteki. Integralność przestrzeni podkreśla jednolita monolityczna posadzki i perforowany sufit, który obejmuje całą otwartą powierzchnię budynku. 

Duża kubatura czytelni wymagała analizy dostępności światła naturalnego. Od trony północnej obiekt posiada szerokie przeszklenia, od południa ze względu na ryzyko przegrzewania się system paneli filtrujących, a także zaprojektowane zostały świetliki w dachu. Prostopadłościenne formy świetlików wystają ponad dach i są widoczne w bryle budynku. Pozwoliło to osadzić poliwęglanowe okna na tyle wysoko, aby od wnętrz uzyskać wrażenie miękkiego światła. Pomieszczenia w zamkniętych bryłach mają dostęp do światła poprzez mniejsze otworowania.