Realizacja nowej biblioteki w Montauban była elementem strategii odnowy miasta w jego wschodnich obszarach. Obiekt miał nie tylko ożywić peryferyjną, zaniedbaną dzielnicę, ale stać się wizytówką miasta przy wjeździe do niego. Od strony funkcjonalnej miał wypełniać założenia tzw. trzeciego miejsca, jako salon spotkań społeczności. 

Wyzwaniem dla architektów była lokalizacja pomiędzy ruchliwymi drogami. W efekcie tych przecięć działka była nieregularna oraz nie posiadała klasycznie rozumianej elewacji frontowej. Te różne kierunki stały się inspiracją dla formy i widoczne są w wielopłaszczyznowej kubaturze budynku. W ten organiczny sposób bryła reaguje na wszystkie uwarunkowania przestrzenne oraz odnosi się do geometrii terenu. 

Parter i piętro pierwsze graniczą z pochodzącą z XIX  wieku główną ulicą, a od strony południowej nadwieszona kondygnacja dopasowuje się do krzywizny drogi będącej obwodnicą. Drugie piętro dostosowuje się natomiast do drogi Ludwika XIV oraz zabudowy sąsiedniej. Główne wejście do budynku zaznaczone jest wspomnianym dynamicznym nadwieszeniem oraz szerokim przeszkleniem, które uwzględnia również narożnik bryły, gdzie zlokalizowano kawiarnię. Na tyłach budynku w ramach zagospodarowania terenu wprowadzony został plac publiczny, przecięty ze względu na różnicę wysokości schodami terenowymi o zanikających stopniach. Dzięki topografii w części pod placem został umieszczony garaż podziemny. W przestrzeni zagospodarowania nawierzchnie i elementy małej architektury wykonane zostały z barwionego betonu.

Charakterystyczną cechą architektury Montauban jest wykorzystanie cegły. Projektanci zastosowali więc ceramiczną okładzinę o klasycznej czerwonej barwie, ale współczesnej proporcji płyt, która stanowi pokrywa pełne ściany budynku. Duże przeszklenia zostały wprowadzone w istotnych z punktu widzenia aranżacji fragmentach fasad. 

Program funkcjonalny wyznaczał trzy zasadnicze części obiektu: forum obywatelskie, otwartą czytelnię, strefę pomieszczeń do czytania i nauki. Połączone one są ze sobą wspólnym foyer z obłą formą kryjącą klatkę schodową i windę. 

Forum obywatelskie zajmuje parter budynku i obejmuje salę audytoryjną i pomieszczenia biurowe. Pierwsze piętro jest w całości otwartą przestrzenią przeznaczoną dla czytelników o swobodnym układzie mebli. Płaszczyzny widoczne w bryle obiektu w przestrzeni wewnątrz stały się amfiteatrem, który uatrakcyjnia czytelnię. Drugie piętro ma charakter antresoli z czytelniami z otwartym dostępem do regałów i klasycznymi stanowiskami do nauki, a także kilkoma wydzielonymi pokojami spotkań. 

Projektantom udało się tak zaprojektować konstrukcję budynku, aby uniknąć wprowadzania do przestrzeni widocznej konstrukcji, dzięki temu układ wnętrz jest elastyczny i pozwala na zmiany w przyszłości. 

Pod względem kolorystyki parter, dedykowany forum obywatelskiemu różni się od pięter przynależnych bibliotece. W strefie wejściowej oraz pomieszczeniach biurowych dominują okładziny drewniane, a w czytelniach biel. Łącznikiem pomiędzy piętrami są betonowe trzony klatek schodowych. Akcentem kolorystycznym są niektóre z mebli.