Nowy obiekt biblioteki został zrealizowany, jako rozbudowa istniejącego budynku Centrum Kultury i Rekreacji w Supraślu. Jest to niewielkie miasto położone nad rzeką o tej samej nazwie, wśród Puszczy Knyszyńskiej na Wysoczyźnie Białostockiej, dziś popularne przez wzgląd na status uzdrowiska, regionalne zabytki i dostęp do natury. Przeniesienie zbiorów do nowego budynku związane było z brakiem miejsca w dotychczasowej siedzibie biblioteki, a także z chęci poszerzenia oferty kulturalnej i dostosowania jej do potrzeb współczesnego odbiorcy.

Nowa kubatura kontynuuje pierzeję ulicy Cieliczańskiej, a także wypełnia narożnik z ulicą Zieloną zachowując skalę zabudowy sąsiadującego obiektu kultury.

Połączenie z istniejącym budynkiem odbywa się poprzez parterowy, przeszklony łącznik. Jego cofnięcie jednocześnie pozwala odbierać oba budynki, jako niezależne, wolnostojące bryły. W efekcie bryła zyskuje kształt litery L, dzięki czemu na tyłach obu budynków można było wydzielić zielony skwer, który w okresie wiosenno-letnim służy organizacji zarówno miejsc rekreacji, jak i organizacji wydarzeń. Nowe fasady posiadają pionową artykulację i naprzemienną kompozycję pełnych i przeszklonych pasów.

Zwieńczeniem bryły jest tradycyjny dwuspadowy dach z odcinającymi się wykończeniem ścianami szczytowymi. We fragmencie narożnika znajduje się podcień, podkreślający strefę wejściową do obiektu. Spójne dla obu budynków jest wykończenie cegłą ceramiczną w naturalnym czerwonym kolorze. Odznaczający jest fragment elewacji od strony skweru, gdzie wprowadzone zostało w kontynuacji łącznika szerokie przeszklenie, które otwiera wnętrze na zieleń. W idei projektantów nowy obiekt odnosi się w swojej estetyce do industrialnej historii miasta.

Biblioteka w swojej funkcji miała obejmować zarówno przestrzeń czytelni, jak i dodatkowe funkcje. Na parterze przestrzeń w całości przeznaczona została czytelni z otwartym dostępem do zbiorów oraz podziałem dla różnych grup wiekowych, w tym kącika dla dzieci. Jednocześnie dzięki otworze w stropie powyżej przestrzeń jest wysoka na dwie kondygnacje i doświetlona centralnie umieszczonym świetlikiem.

Na piętrze powstała sala konferencyjna oraz na antresoli przestrzeń ekspozycji zbiorów specjalnych, dokumentów i pamiątek historycznych regionu tzw. „Skarbiec Supraski”.

Estetyka wnętrz obiektu przywodzi na myśl styl industrialny, wspomnianej fabrycznej inspiracji budynku. Struktura konstrukcyjna budynku widoczna jest w betonie słupów, podciągów i stropu. Eksponowane są również instalacje i część okablowania. Strefy komunikacji, czytelni i sal rozdzielają różne faktury i kolory materiałów na posadzkach, a ujednolicają malowane w kolorze złamanej bieli ściany. Zastosowane meble i wyposażenie również kontynuuje ten rodzaj eklektyzmu wprowadzając różne style i kolory.