Biblioteka Alexis de Tocqueville jest biblioteką publiczną dla regionu metropolitalnego Caen la Mer w Normandii. Jej lokalizacja została strategicznie wyznaczona w zaniedbanym do tej pory obszarze na krańcu półwyspu, który rozciąga się od miasta Caen do kanału La Manche. Biblioteka miała być pierwszym nowoczesnym obiektem publicznym i impulsem do kolejnych zmian regionu. 

Brak wyraźnego kontekstu w postaci istniejących budynków oraz bliskość kanału pozwoliły architektom wprowadzić bryłę o silnej formie opartej na rzucie krzyża. Jest to również symboliczny gest w stronę miasta, gdzie każda z czterech płaszczyzn krzyża wskazuje ważny punkt orientacyjny Caen: benedyktyński klasztor Abbaye-aux-Dames, opactwo Saint-Étienne, centralny dworzec kolejowy i dzielnicę nowej zabudowy mieszkalnej. 

Fasady obiektu pokrywa kilka rodzajów szkła. Całkowicie przezierne, o ograniczonej przezierności i laminowane w jasnoszarym kolorze. Są to materiały, które biuro architektoniczne OMA stosuje często w swoich realizacjach. Użycie materiałów o wyższym współczynniku odbicia pozwoliło uzyskać przy znacznej kubaturze  delikatniejszy odbiór w kontekście pejzażu. Pierwsze piętro z głównym poziomem czytelni dodatkowo odznacza największe przeszklenie, które złożone jest z paneli o zielonkawej barwie, ale przede wszystkim nietypowej, lekki odgiętej linii przekroju. 

Kluczowe dla architektów było pojęcie biblioteki, jako otwartej i łatwo dostępnej przestrzeni publicznej. Stąd wnętrze zostało potraktowano tak, jakby było placem integrującym ludzi. 

Poziom parteru jest w przeważającej większości otwarty z dostępem do sali audytoryjnej, przestrzeni wystaw i kawiarni. Jedno ze skrzydeł zostało przeznaczone na miejsce dostaw i pomieszczenia obsługowe. Magazyny i archiwa znajdują się na kondygnacji podziemnej. Na pierwszym piętrze, które dostępne jest schodami ruchomymi znajduje się rozległa czytelnia główna z różnorodnymi strefami do czytania i nauki. 

Architektom zależało, aby motyw czterech kierunków był również widoczny w programie funkcjonalnym. Stąd każda płaszczyzna ma przypisaną jedną dyscyplinę tematyczną: nauki humanistyczne, nauki ścisłe i techniczne, literaturę i sztukę. Ta różnorodność podkreślona jest również wizualnie. Jedno ramię zakańcza drewniany podest amfiteatralny, kolejne przypominająca domek na drzewie antresola, czy zawinięta ściana wydzielająca salki spotkań. 

Na drugim, ostatnim piętrze dominuje układ zamkniętych pomieszczeń dedykowanych biurom i administracji, a także specjalna przestrzeń dla dzieci. 

W estetyce wnętrz dominuje biel widoczna na ścianach, w konstrukcji i meblach oraz drewno, które pokrywa posadzki i stopnie amfiteatru. Na całości sufitów pierwszego piętra  zastosowano ażurowe panele z blachy, a na drugim piętrze widoczny pozostaje betonowy strop.