Zlokalizowany u ujścia rzeki Aaarhus budynek łączyć miał miasto z portem i wodą. Realizacja tak dużego projektu wymagała reorganizacji ruchu kołowego, wykonania dużego parkingu podziemnego oraz nowych ścieżek rowerowych. Innowacją było również przeprowadzenie przez budynek linii kolejowej ze specjalnym przystanek wewnątrz.

Architekci widzieli obiekt, jako ogromną, otwartą przestrzeń, która miała służyć, jako wielokulturowe miejsce spotkań, żyjące i stymulujące kreatywność. Ta otwartość widoczna jest w dostępności i planie obiektu. Parter przynależy obsłudze infrastrukturalnej. Główna kubatura uniesiona jest nad poziom terenu poprzez wieloboczny taras dostępny szerokimi, rzeźbiarskimi schodami. W ten nieregularny podest wpisany jest rzut piętra oparty na planie kwadratu ze ściętymi narożnikami. Biblioteka z jej przynależnymi funkcjami kulturalnymi jest całkowicie przeszklona i pozwala na ciągły kontakt z otaczającym krajobrazem. Wzdłuż przeszkleń usytuowane są tarasy, które stały się aktywnymi miejscami spotkań i organizacji wydarzeń artystycznych.

Biblioteka zajmuje ona dwa poziomy, które wewnątrz połączone są tzw. rampą medialną, która składa się z pięciu platform, dedykowanym różnym aktywnościom: wystawom, grom, warsztatom, czytaniu i wydarzeniom. Wydzielone są również specjalne przestrzenie artystyczne, audytoryjne oraz dla dzieci i młodzieży. Nadal jednak plan pozostaje w jak największy sposób otwarty i transparentny.

W planie wprowadzone są kwadratowe atria, które pozwoliły zoptymalizować ilość światła w głębiej zlokalizowanych przestrzeniach, ale również pomagają organizować aranżację przestrzeni. Na najwyższym piętrze znajdują się pomieszczenia administracji, urzędów oraz biurowe.  Przez wzgląd na tą funkcję bryła ma inny charakter, jest pełna, a pomieszczenia doświetlają panoramiczne okna, okalające wieloboczną formę.

Pełne elementy fasady pokrywa siatka cięto – ciągniona, która stanowi lekką barierę i jednocześnie podkreśla rzeźbiarską geometryczną formę budynku, nawiązując do otaczającej zabudowy i skali portu z jego infrastrukturą. Podobna estetyka widoczna jest również we wnętrzach. Siatki i panele z blach pokrywają sufity i balustrady. Eksponowana betonowa konstrukcja kontrastuje z kolorowym, różnorodnym wyposażeniem, podkreślając wielokulturowy, swobodny i aktywny charakter wnętrz.