Biblioteka zlokalizowana jest w małej wsi gminnej Czarny Bór na Dolnym Śląsku. Zabudowa wsi jest przykładem tożsamym dla wielu podobnych w Polsce, na przestrzeni lat utraciła wiele charakterystycznych dla regionu budynków i aktualnie składa się z często przypadkowych i nie powiązanych stylistycznie budynków powojennych. Atutem wsi pozostaje położenie w atrakcyjnym krajobrazie górskim. To właśnie to naturalne otoczenie było dla architektów bezpośrednią inspiracją dla bryły biblioteki.

Działka na której usytuowany jest niewielki, parterowy budynek należy do zespołu szkolnego. Parter biblioteki jest w całości przeszklony pozwalając widzieć, co się dzieje wewnątrz, a górna nadwieszona bryła dachu jest pełna, obłożona w całości drewnem. W efekcie powstaje silny kontrast pomiędzy delikatnym w odbiorze dołem i masywną górą, która poprzez krzywizny wpisuje się w górski krajobraz. Największy wysięg sięga 3 metrów, podkreślając taras pod nim.

 „Architektura budynku w swobodny sposób nawiązuje do modernistycznej klasyki obecnej w polskich wsiach i miasteczkach w postaci pawilonów gminnych spółdzielni.” – stwierdzają projektanci.

Główna strefa wejściowa do budynku znajduje się w środku dłuższej elewacji vis a vis fasady szkoły. Długi hol dzieli się funkcjonalnie na cztery części, administracyjną, wystawową, wejściową i kawiarnianą oraz umożliwia dostęp do trzech najważniejszych funkcji budynku, od wschodu czytelni, w centrum sali wielofunkcyjnej oraz od zachodu pracowni warsztatowych. Salę i pracownie rozdziela zespół sanitariatów i zaplecze.

W strefie wejściowej charakterystycznym elementem jest mebel na planie koła, który pełni rolę lady kawiarni od strony holu i recepcji od strony czytelni. Druga obła forma znajduje się we wnętrzu biblioteki. Pełni kilka funkcji. Jest półką na książki, schodami na antresolę i kryje w sobie salę multimedialną. Rzut okala wspólny taras na który można wyjść niezależnie z każdego pomieszczenia.

We wnętrzach biblioteki eksponowane są surowe materiały budowlane, podkreślając techniczny charakter estetyki. Przede wszystkim są to beton, który stanowi konstrukcję i cegła silikatowa z której wykonano ściany działowe. Ceglane ściany są pomalowane szarą farbą. Wyjątkowo we fragmencie aranżacji pojawia się ściana malowana na żółto. Posadzki w częściach ogólnodostępnych są wykonane w technologii posadzek betonowych. U góry widoczne są drewniane belki konstrukcji dachu, które podtrzymują panele z blachy trapezowej w częściach wysokich, a w niższych pomieszczeniach zaprojektowano podwieszane sufity z płyt akustycznych z wełny drzewnej.