Budynek biblioteki został zlokalizowany w dzielnicy Wawer znanej z dostępu do terenów zielonych, obejmując Park Krajobrazowy, siedliska łosi i ptactwa, a także jezioro. Nowy obiekt miał być miejscem pogłębiającym wspólnotę mieszkańców, a także poszerzać ofertę kulturalną dzielnicy. Budynek został zrealizowany w ramach programu Warszawskich Centrów Lokalnych i łączy w sobie zarówno bibliotekę, jak i Centrum Kultury, stąd zyskał określenie Kulturoteka. Falenica to nazwa warszawskiego osiedla, które jest bezpośrednim sąsiedztwem obiektu.

Budynek składa się z kompozycji dwóch brył. Podstawowa ma prosty kształt oparty na planie litery L, który przenika się z drugą, prostopadłościenną. Pierwsza jest masywna, zrealizowana w okładzinie ceramicznej, a druga lekka, szklana z charakterystycznym wzorem odnoszącym się do regionalnej architektury przedwojennej.

Falenicka Kulturoteka w założeniu stanowić ma pomost między nowoczesnością, reprezentowaną przez kształt i funkcję, a tradycją, która przejawia się w użytych materiałach i snycerskim detalu. Inspiracją była tu architektura przedwojennych, podwarszawskich letnisk, tzw. wilegiatur, mocno osadzona w świadomości mieszkańców – mówi architektka Eliza Wierzcholska.

Szklana bryła podkreśla wejście do obiektu w centralnej części frontowej fasady. Na parterze zlokalizowana obok foyer jest kawiarnia z dodatkowym osobnym wejściem oraz sala widowiskowa, która poprzez składane ściany zewnętrzne może również być otwarta na zewnątrz, umożliwiając organizację wydarzeń plenerowych. Na piętrach obok czytelni swoje miejsce mają również pracownie plastyczne, sala muzyczna i inne.