Budynek biblioteki jest częścią projektu rewitalizacji dzielnicy na obrzeżach miasta Toulouse. Celem projektu było wzmocnienie znaczenia obszaru Le Mirail, które zostało na przestrzeni lat utracone. 

Budynek zlokalizowany został w trudnym kontekście urbanistycznych. Przedmiotowa działka graniczy z rondem i drogami szybkiego ruchu.  Stał na niej wcześniej niski budynek usługowy, wskazany do wyburzenia. Duża część sąsiadujących obszarów była niezagospodarowana. Ze względu na przebieg tunelu podziemnego architekci mieli dodatkowe ograniczenia w sytuowaniu obiektu. Okoliczna zabudowa to głównie wysokie bloki mieszkalne, ale jednocześnie w pobliżu jest dostęp do rozległego założenia parkowego dzielnicy, w szczególności parku Winstona Churchilla i zbiornika wodnego. 

Architekci biorąc pod uwagę uwarunkowania techniczne zdecydowali się cofnąć budynek w głąb działki, oddając dużą powierzchnię przestrzeni publicznej oraz zwracając uwagę na rolę natury w uzyskaniu komfortu użytkownika. Obiekt składa się z dwóch brył – parterowej bazy i stojącej w jej centrum trzykondygnacyjnej mniejszej bryły. Kolorystyka ich fasad jest kontrastowa. Niższa jest szara, a wyższa grafitowa. 

Charakterystycznym elementem, który wpływa na formę, jak i funkcjonowanie obiektu jest ściana osłonowa okalająca bryłę. Przy fasadzie z wejściem do budynku zmieniają się w wolnostojący mur. Pozwoliło z jednej strony odciąć się od hałasu wynikającego z ruchu samochodowego, ale również stworzyć przestrzeń pomiędzy placem, a wnętrzem budynku, jako kameralne patio z roślinnością.

Architekci zdecydowali się również w projekcie uwzględnić wodę. Ta w postaci fontanny i niecki dodaje całemu założeniu klimatu i jest oderwaniem od miejskiego otoczenia. Powstała w efekcie przestrzeń, która jest wizytówką miejsca – intymna dla czytających, ale również otwarta dla odwiedzających, umożliwiająca spotkania społeczne.

Zielone zagospodarowanie zostało wprowadzone wokół budynku, aby uatrakcyjnić widok z wnętrz dla osób korzystających z budynku. Zielony jest również stropodach budynku. Ściana kurtynowa składa się z metalowych paneli, pełnych oraz perforowanych, filtrujących światło do wnętrz. Część paneli umożliwia ich regulację, aby kontrolować ilość światła. 

Architektom zależało, aby budynek od wejścia był czytelny dla użytkownika. Stąd przestrzeń jest niemal w całości otwarta. Oddzielenie foyer od czytelni, aby zapewnić komfort akustyczny czytelników zostało zrealizowane przez wprowadzenie trzonu z klatką schodową i windami. Przestrzeń czytelni została wydzielona poprzez układ mebli, jest elastyczna i umożliwia zmiany w przyszłości.

W centralnej części rzutu znajduje się sześcienna bryła wysoka na 3 kondygnacje. Na pierwszym piętrze znalazły się sala konferencyjna wysoka na dwie kondygnacje oraz strefa biurowa. Na drugim przestrzeń techniczna budynku. 

Podobnie, jak w przypadku zewnętrznej powłoki wnętrza zdominowane zostały przez metaliczne, industrialne materiały wykończeniowe. Eksponowane są betonowe ściany zewnętrzne z wyraźnym wzorem deskowania, słupy konstrukcyjne są również betonowe, ale gładkie. Wylewka szlifowana widoczna jest w posadzkach.

Ściany działowe są aluminiowe i przeważnie przeszklone, aby podtrzymać wrażenie otwartej, rozległej i pozbawionej barier przestrzeni. Instalacje w budynku są widoczne, sufit podwieszany stanowią pasy z ażurowych paneli z blachy. 

Architekci usytuowali budynek w taki sposób, aby wykorzystać dominujące w obszarze wiatry oraz ograniczyli, dzięki zastosowaniu odpowiednio dobranych przegród i zielonemu dachowi straty ciepła. Zainstalowano system wentylacji dwustrumieniowej, wymiennik ciepła i panele fotowoltaiczne. Równocześnie zrezygnowano z klimatyzacji. W efekcie budynek odznacza się niską wartością energetyczną i jest wysoce wydajny.