Nowa biblioteka miejska łącząca również funkcje kultury i teatru zrealizowana została w kwartale nowej zabudowy Oosterdokseiland. Jest to wyspa, która tworzy dzielnicę Amsterdamu, na wschód od dworca kolejowego Amsterdam Centraal.

Forma bryły budynku wynika z założenie urbanistycznego, gdzie zakrzywiony narożnik ma kontynuować trasę z dworca centralnego, skłaniając odwiedzających do skrętu w lewo. Jednocześnie budynek miał przypominać kamień. Inspiracją dla architekta były naturalne ruchu przyrody, które w sposób symboliczny widoczne są w strukturze budynku w generowaniu różnorodnych przestrzeni i otwarć, wykorzystania kontrastów, skali, detalu i roli światła naturalnego w podkreśleniu znaczenia przestrzeni.

Budynek skomponowany jest z dwóch głównych form, które połączone zostały przełączką, jak również odznaczają się innym wykończenie fasady. Jedna z brył przeznaczona jest bibliotece i teatrowi, a druga stanowi przestrzeń otwartą. Kubatura biblioteki wyróżnia miękka, łukowa forma narożnych elewacji oraz wysunięte i zamknięte w osobnych bryłach trzony komunikacyjne, co jest również zabiegiem estetycznym, gdyż pozostają one charakterystycznymi elementami w odbiorze budynku.

Rzeźbiarski charakter bryły miało podkreślić użycie naturalnych materiałów z który artyści tworzą rzeźby. Naturalny wapień skontrastowany jest z betonem i drewnem, łącząc współczesność z ponadczasową elegancją. Okładziny fasad zewnętrznych płynnie przechodzą do wnętrza, aby zatrzeć granicę pomiędzy tym, co na zewnątrz, a co w środku.  

Zakrzywione formy bryły wynikają nie tylko z ich oczekiwanej estetyki, ale również biorąc pod uwagę cykl ruchu słońca, ułatwiając dostęp jego promieni do wnętrz. Ze względu na rozmiar budynku i głębokość traktów przy standardowej elewacji byłoby to trudne. Poprzez zakrzywienia światło wnika głębiej, a dzięki otworom w poszczególnych stropach każda część podłogi pozostaje naturalnie oświetlona. Zastosowanie okien w formie wykuszy nie tylko poprawia warunki oświetlenia, ale również oferuje atrakcyjne widoki na pejzaż miasta. 

Wysoka na 40 m bryła budynku składa się z trzech zasadniczych części. Pierwszą stanowi tzw. cokół, który posiada miejski i socjalny charakter, umożliwiając różnorodny dostęp do budynku. Architektom zależało, aby parter stał się wewnętrzną, otwartą przestrzenią publiczną. Środkowa część  to miejsce  w którym przechowywane są książki i która ma symbolizować odpoczynek. Ostatnia górna część mieści teatr i restaurację – jest to strefa socjalna w której ludzie się relaksują, spotykają, wchodzą w interakcje. Jednocześnie przestrzeń oferuje widok na pejzaż miasta.

Strefa wejściowa została zorganizowana, jako kilka obszarów przejściowych, na różnych poziomach i w przestrzeniach o różnej wysokości. Na dostępnych z niej platformach znajdują się funkcje wystawiennicze i multimedialne. Komfort poruszania się pomiędzy poziomami zapewniają ruchome schody, które łączą w sumie 6 poziomów środkowej części z obszarami przeznaczonymi czytelniom. Architektom zależało, aby przestrzenie były w jak największym stopniu otwarte i pozbawione barier. Brak podziałów pozwala również na elastycznie zmiany na poszczególnych piętrach, umożliwiając różnorodne aranżacje.

Aspekty ekologiczne widoczne są w postaci instalacji fotowoltaicznej na dachu, czy wykorzystaniu pustych przestrzeni, jako szybów rozprowadzających powietrze.