Miasto Pélissanne jest starożytnym miastem położonym w sercu Prowansji. Biblioteka została zrealizowana w ramach przebudowy i rozbudowy historycznej kamienicy Maureau Mansion. Głównym założeniem było uwzględnienie w koncepcji ogrodu miejskiego, który stanowi wnętrze kwartału zabudowy. Ogród dostępny jest nie tylko poprzez przejście przez budynek, ale również bezpośrednio z ulicy. 

Historyczny trzykondynacyjny budynek w swojej bryle zewnętrznej został odrestaurowany z zachowaniem klasycznego stylu. Jego charakterystyczną cechą są zielone okiennice oraz zadaszenie tarasu zwracające uwagę wykorzystaniem metaloplastyki. Miękkie formy metalowego wzoru widoczne w zdobieniach oraz parkowy kontekst były inspiracją do stworzenia rozbudowy, która również sięga po obłe formy. Nowa bryła rozbudowuje bibliotekę na dwóch poziomach wgłąb ogrodu.

W odróżnieniu od istniejącego budynku, który ma tradycyjne otwory okienne, nowa bryła posiada horyzontalne duże przeszklenia. Projektanci również uwzględnili inspirację zieloną barwą okiennic, która widoczna jest w specjalnie dobranej barwie szkła, gdyż współczesna rozbudowa takiej osłony przed słońcem nie potrzebowała. W uzyskaniu cienia pomogły zabiegi formalne, nadwieszenie bryły nad przeszkleniem w parterze oraz dające naturalny cień rozłożyste drzewo platanu wokół którego zbudowana jest kubatura.

Dialog pomiędzy tym, co stare, a nowe odbywa się również poprzez dobór materiałów, użycie klasycznej barwy ochry i zastosowanie lokalnego kamienia Rognes. 

W istniejącym budynku zachowano tradycyjną amfiladową strukturę pomieszczeń. Architekci wykorzystali parter na wejście do biblioteki od strony ulicy oraz wydzielili w nim pomieszczenia na dużą salę wykładową oraz mniejszą spotkań. Na styku pomiędzy starą częścią, a nową znajduje się drugie wejście od ogrodu vis a vis którego postawiona została recepcja.

Parter i piętro rozbudowy to otwarta powierzchnia obejmująca czytelnie ze swobodnie zaaranżowanymi meblami, identyfikującymi tematycznie przestrzenie. Światło dzienne wpada przez szerokie przeszklenia,  specjalnie przygotowane dla inwestycji, pozbawione klasycznych słupków i rygli. Dodatkowo piętro doświetlają okrągłe świetliki w stropodachu.

Z górnego poziomu można wyjść na taras widokowy, przedłużenie czytelni na świeżym powietrzu. Pierwsze piętro istniejącego budynku to miejsce ze stanowiskami do nauki i pokój spotkań, podczas gdy na drugim zlokalizowano pokoje biurowe i socjalne pracowników. 

Historyczny budynek we wnętrzach posiadał unikalne detale, które zostały odrestaurowane. Zieleń okiennic pojawia się w elementach wyposażenia i meblach. Rozbudowa eksponuje beton architektoniczny. Meble w tej części sprzyjają relaksowi.  Biały kolor ścian oraz tradycyjny, drewniany parkiet na piętrach integrują ze sobą starą część z nową.