Stary Sącz to malownicze miasto w województwie małopolskim, w Kotlinie Sądeckiej położone na słynnym szlaku bursztynowym. W mieście zachowany został średniowieczny układ miasta lokowanego na prawie magdeburskim z centralnym rynkiem oraz z otoczonym murami zabytkowym Klasztorem Sióstr Klarysek do którego wnętrza prowadzi brama z wieżą zegarową. Nowy budynek biblioteki został zrealizowany w ramach rozbudowy wzniesionej w początkach XX wieku willi adwokata Edwarda Seuchtera.

Historyczny budynek został starannie odrestaurowany, a zanim pojawiła się nowa bryła – rozbudowa we współczesnej formie, jednocześnie otwartej na przylegający obszarowi park. Nowa struktura składa się z zestawionych ze sobą dwóch form archetypicznych, które odnoszą się swoim gabarytem do typowej zabudowy wiejskiej.

Podobnie, jak w historycznej willi w nowym budynku fasady wykończone są czerwoną cegłą i białym tynkiem, dzięki czemu całość mimo różnych stylistycznych zyskuje spójny wyraz. Integracja z krajobrazem zaznaczona została przez szerokie przeszklenia, która wprowadzone zostały w parterze. Szklane fasady otwarte na zieleń osłonięte są drewnianym zadaszeniem, a w części pergolą.

Architekci zachowali historyczną strukturę nadając starej i nowej strukturze jednolite wykończenie. Rzut parteru to przede wszystkim przestrzeń dla czytelników z podziałem na część ogólnodostępną, młodzieżową i dziecięcą. W wąskiej strefie łączącej stary budynek z rozbudową zaprojektowane zostały stanowiska komputerowe.

Przestrzeń nowej bryły w parterze jest całkowicie przeszklona i połączona z zewnętrznym tarasem, który w okresie letnim staje się przedłużeniem czytelni. Na piętrze zlokalizowano pomieszczenia administracyjne w starej części oraz salę warsztatową i audytoryjną w nowej.

Estetyka wnętrz kontynuuje inspirację naturą oraz nawiązuje do stylu skandynawskie, łącząc klasycyzm z nowoczesnym designem oraz bazując na naturalnych materiałach i jasnej tonacji, która przełamywana jest kolorystycznym akcentem.

Charakterystyczny słup konstrukcyjny w czytelni w swojej formie przypomina pień z konarami, podtrzymując jednocześnie więźbę budynku. Pomieszczenia są jasne, dzięki bieli ścian, a naturalne drewno parkietu i mebli je ociepla.